22 lipca mija 78 lat od likwidacji niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady na Majdanku. Od października 1941 r. do 22 lipca 1944 r. przez jego bramy przeszło ok. 130 000 więźniów wielu narodowości, a około 78 000 straciło w obozie życie.
 
W ramach obchodów wicewojewoda lubelski Bolesław Gzik złoży kwiaty i zapali znicz pod Pomnikiem-Mauzoleum, wspólnie z byłymi więźniami (godz. 13.30).
 
Pomnik Walki i Męczeństwa upamiętniający ofiary obozu powstał w 1969 r. według projektu artysty rzeźbiarza Wiktora Tołkina i inżyniera Janusza Dembka. Mauzoleum zostało usytuowane na osi Drogi Hołdu i Pamięci biegnącej od Pomnika-Bramy wzdłuż pól więźniarskich do krematorium. Nadano mu kształt prasłowiańskiej urny, w której złożono prochy więźniów Majdanka. Na fryzie kopuły widnieje napis „Los nasz dla was przestrogą”, który pochodzi z wiersza Franciszka Fenikowskiego „Requiem".
 
***
 
W związku z szybko postępującą ofensywą wojsk radzieckich wiosną 1944 r. zaczęto przygotowywać obóz do likwidacji. W marcu 1944 r. Inspektorat Obozów Koncentracyjnych zarządził ewakuację KL Lublin. Od kwietnia więźniów wywożono do obozów w Natzweiler, Gross–Rosen, Auschwitz, Płaszowie, Ravensbrűck i Mauthausen. Szacuje się, że dziesięcioma transportami wysłano 12–15 tysięcy osób. Do ostatnich chwil funkcjonowania Majdanka trwało zacieranie śladów zbrodni: rozbiórka baraków, palenie zwłok i dokumentów z kancelarii obozu. Ostateczna likwidacja obozu nastąpiła 22 lipca 1944 r. Więźniów wyprowadzono z Lublina w pieszej kolumnie liczącej 800 osób z Majdanka i około 200 z obozu pracy przy ul. Lipowej. Dopiero w Ćmielowie więźniowie zostali załadowani do pociągu i przewiezieni do KL Auschwitz. Osoby, które nie wytrzymały tempa marszu były rozstrzeliwane na miejscu. Kilkudziesięciu osobom udało się zbiec podczas tego transportu. Do KL Auschwitz dotarło 840 osób. Na terenie Majdanka pozostawiono niezdolnych do marszu radzieckich inwalidów wojennych oraz chłopów z południowej Lubelszczyzny.